Zeltzer prowadzi znakomicie prosperujące gospodarstwo. Tak dobre, że do pracy zatrudnia Tajlandczyków. Jego żona ma to głęboko w poważaniu i zabawia się z Yoavem, strażnikiem przyrody. Ten prowadzi dość samotne życie dzieląc swój czas pomiędzy kochanką i schorowanym ojcem. Kiedy nie ma go w pobliżu, starszym mężczyzną opiekuje się Filipińczyk Eddie, który z kolei w wolnych chwilach stara się o dziecko ze swoją żoną bądź też przebywa w mrocznych lokalach hazardu. Ich właścicielem jest bezwzględny Boss, który prócz hazardu zajmuje się także wymuszaniem haraczy i handlem prostytutkami. Czarną robotę wykonuje u niego Franco, były policjant i hazardzista, który odpracowuje u Bossa swoje długi. To on przywozi świeży towar z granicy. Wśród nowych dziewczyn jest Jana, Ukrainka, która chciała zarobić trochę grosza dla swojej córki. Na granicy zgubiła torbę ze zdjęciami rodzinnymi. Torbę tę odnajdzie Zeltzer.
Brzmi skomplikowanie?
W rzeczywistości jest to prostsze niż się wydaje. Ostatnio opowieści wielowątkowe są w modzie. Jednak "Taki piękny kraj" to nie "Miasto gniewu". Zamiast skomplikowanego wzoru, który dopiero na końcu się ujawni, mamy po prostu zagmatwane wątki niczym w telenoweli. Ambicjami twórców było ukazanie poprzez ten splot historii obraz współczesnego Izraelam, Izraela nie tego z wiadomości, lecz zwyczajnego, szarego i jakże nieszczęśliwego. Po części to się twórcom udało. Jednak tylko po części. Film jest mimo całej swojej konstrukcji za prosty, za łatwy, a przede wszystkim zbytnio łopatologiczny. Wszystko co dobre, jest jakby dodatkiem. Mimo to "Taki piękny kraj" oglądało się całkiem dobrze, a Izrael w nim ukazany choć wcale nie piękny, to jest jednak całkiem interesujący.